Μια από τις ποιο όμορφες δραστηριότητες ειδικά αυτήν την εποχή  είναι η πεζοπορία,  σε κάποιο ορεινό ή παραθαλάσσιο μονοπάτι  όπου μπορείς  ταυτόχρονα να απολαύσεις το πλούσιο φυσικό τοπίο και να βιώσεις την περιπέτεια της αναζήτησης και του προσανατολισμού. Βέβαια μια άλλη πτυχή , κρυφή θα έλεγα της δραστηριότητας αυτής είναι το στοιχείο της μέθεξης . . .με τον εαυτό σου.

Για να δούμε λίγο όμως τι σημαίνει πεζοπορία ή αυτό που διεθνώς είναι γνωστό ως Hiking ή Trekking .

Η πεζοπορία είναι μια υπαίθρια δραστηριότητα που περιλαμβάνει περπάτημα και  την περιπλάνηση – αναζήτηση στην φύση. Μπορεί να είναι σε ένα σχετικά δύσβατο  ορεινό μονοπάτι  ή πιο ήπιες διαδρομές σε παραθαλάσσιες περιοχές που συνδυάζουν βουνό – θάλασσα. ( Ένα τέτοιο μονοπάτι είναι στα περίφημα  «Καγκέλια» για το οποίο θα πούμε δυό λόγια παρακάτω.)  Λίμνες, ποτάμια, όρμοι, σπηλιές, μνημεία ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας, τοπική χλωρίδα και πανίδα, όλα αυτά δεμένα μεταξύ τους σαν σε καμβά ζωγραφικής. Η Ελληνική φύση είναι γεμάτη από τέτοιες εικόνες… .

Η ειδοποιός διαφορά της πεζοπορίας σε σύγκριση με άλλους τρόπους μετακίνησης, είναι ότι αποτελεί τον μοναδικό τρόπο περιπλάνησης και προσέγγισης  δύσβατων περιοχών ενώ ταυτόχρονα γίνεται πραγματική αφομείωση. Το πιο σημαντικό όμως είναι η προσπάθεια που κάνεις προκειμένου να υλοποιήσεις στόχους αυτού του είδους. Θεμελιωδώς η φύση μας είναι έτσι φτιαγμένη , εδώ και εκατομμύρια χρόνια – δις για  ακρίβεια , ώστε να δένει με πιο άμεσους μηχανισμούς  με τον άνθρωπο και τα άλλα πλάσματα του πλανήτη, πιο ολιστικά μέσα από  την ίδια μας την σωματική επαφή. Όλες μας οι αισθήσεις και γενικότερα όλη μας η βιολογική κατασκευή έχει στηριχθεί  πάνω εκεί , στην άμεση και απευθείας σχέση  του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον. Η ακοή μας , η αφή μας ,  η όραση , η προσαρμοστικότητα στο περιβάλλον είναι  στοιχεία που τα κληρονομήσαμε από εκατομμύρια γενιές που εξελίχθηκαν πριν από μας   και  είναι δομημένα ώστε να μπορούν να ελέγχουν  και να διακρίνουν τους «θορύβους» και τα «εμπόδια»  της φύσης.

Αυτό που είμαστε σαν βιολογικά όντα δεν έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 100 χρόνια για παράδειγμα, είναι αποτέλεσμα εκατομμυρίων ετών εξέλιξης πάνω στην γη που με τον δικό της τρόπο μας διαμόρφωσε. Έχουμε την λανθασμένη αντίληψη ότι εμείς σαν είδος  είμαστε  ολότελα υπεύθυνοι αυτού που πνευματικά και σωματικά μας χαρακτηρίζει για αυτό και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να ορίζουμε την φύση. Ας σκεφτούμε όμως για  λίγο πόσο έχουμε απομακρυνθεί από αυτήν την επαφή μέσω της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης της τεχνολογίας και των κακών χειρισμών της , δεν είναι κλισέ , η αλήθεια είναι . . .  ας σκεφτούμε λίγο πόσο νευρωτικούς μας έχει κάνει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μες τα τσιμέντα , τα αυτοκίνητα , τα καυσαέρια , τους κλειστούς χώρους κ.α.  φιλάσθενοι στο νου και το σώμα.

Έτσι εξηγείται λοιπόν , γιατί ένας περίπατος σε φυσικό περιβάλλον ανανεώνει έστω για λίγο το πνεύμα οποιουδήποτε ανθρώπου το δοκιμάσει. Γιατί εκεί μας γέννησε η φύση γιατί εκεί ανήκουμε , όχι μέσα στις τσιμεντουπόλεις. . .

Εξοπλισμός

Τι χρειαζόμαστε για μια ημερήσια  πεζοπορία. Παρόλο που φαίνεται ως μια απλή εξόρμηση χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες , ωστόσο είναι μερικές λεπτομέρειες  που πρέπει να προσέξουμε ώστε να την απολαύσουμε καλύτερα. Δεν χρειάζονται πολλά έξοδα , αλλά όσο πιο εξειδικευμένος είναι ο εξοπλισμός τόσο πιο ευχάριστα γίνεται η δραστηριότητα αυτή. Τα πιο βασικά αντικείμενα  είναι τα εξής:

– Τα παπούτσια πεζοπορίας. Ένα κοινό ζευγάρι jogging shoes ίσως είναι αρκετό για τα πολύ εύκολα μονοπάτια. Όσο τώρα  αυτό γίνεται πιο δύσβατο , με πέτρες, με πέρασμα σε ρυάκια , λάσπες ,  με λίγο πιο απότομες κλίσεις κτλ τόσο πρέπει το παπούτσι να είναι πιο ανθεκτικό στις πιέσεις, από την μία για να αντέξει και από την άλλη για να παρέχουμε στην ποδοκνημική μας περισσότερη υγεία και άνεση. Τέτοια παπούτσια είναι τα trekking shoes  ή hiking shoes , trail running shoes.

– Το Σακίδιο. Είναι βασικό να είναι σχετικά ελαφρύ , μικρό σε όγκο , με χοντρά λουριά ώστε να μην μας κόβει τους ώμους και αν είναι δυνατό με ειδική διαμορφωμένη πλάτη ώστε να διατηρείται σε ισορροπία η απελευθέρωση υδρατμών από το σώμα στο σημείο επαφής. Ενα ζευγάρι πεζοπόρων μπορεί άνετα να έχει τα απαραίτητα σε ΕΝΑ σακίδιο.

–    First Aid Kit. Αυτό θα ήταν χρήσιμο για τους μικρούς έως «ασήμαντους» τραυματισμούς. Μπορεί να περιέχει επιθέματα για φουσκάλες , ένα μικρό ψαλιδάκι και επιδέσμους για διαστρέμματα  ή  καταπονήσεις αρθρώσεων, ίσως κάποιο εντομοαπωθητικό και για το καλοκαίρι με υψηλό DEET για να είναι αποτελεσματικό ενάντια σε κουνούπια , σκνίπες κ.α.

–    Ένας φακός ελαφρύς και μικρός , που ίσως να χρειαστεί.

–    Ένας ελβετικός σουγιάς ή πιο απλού τύπου θα πρέπει να υπάρχει επίσης.

–    Νερό και snacks όχι ιδιαίτερα βαριά, ίσως κάποια energy bars ,μπανάνα κτλ. Η θερμοκρασία του νερού μπορεί να διατηρηθεί δροσερή είτε αν το έχουμε σε πιο ειδικά παγούρια (θερμό ) , είτε βάζοντας το μισόλιτρο/λίτρου μπουκάλι στην κατάψυξη το προηγούμενο βράδυ και το μεταφέρουμε τυλιγμένο σε πετσέτα ή μια κάλτσα.
–    Ένα καπέλο το οποίο θα ήταν προτιμότερο με μεγάλο και στρογγυλό γείσο , μια αντηλιακή κρέμα , γυαλιά ηλίου, έξτρα κορδόνια για τα παπούτσια όπου μπορούν να έχουν και άλλες χρήσεις όπως πχ επιδιόρθωση ενός ιμάντα του σακιδίου.

–    Ο ρουχισμός είναι ίσως ένα από τα πιο βασικά στοιχεία. Έξτρα ένα ζευγάρι  κάλτσες , αντιανεμικό αδιάβροχο σε περίπτωση βροχής. (πάντα βρέχει βέβαια όταν το έχουμε ξεχάσει…) Ισοθερμικό t-shirt ή μακρυμάνικο για καλή αναπνοή του σώματος και αποβολή των υδρατμών. Ίσως μια καλή μεμβράνη πάνω από το ισοθερμικό ως second layer ή ένα διαπνέον fleece. Είναι πολύ σημαντικό να αισθανόμαστε στεγνοί , συμβάλει στην καλύτερη θερμορύθμιση του οργανισμού με μικρότερο ενεργειακό κόστος και θετικότερη διάθεση. ΟΧΙ βαμβακερά σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, κρατούν υπερβολικά εύκολα την υγρασία στο σώμα και μας αφήνουν εκτεθειμένους σε ψυχρό αέρα.

–    Τηλεσκοπικά μπατόν –  Trekking Poles. Καταρχάς προσφέρουν περισσότερη σταθερότητα και ισορροπία και βοηθούν στην διατήρηση του ρυθμού. Έχει αποδειχθεί από μελέτες σε συστηματικούς hikers ότι η χρήση τους στα πιο απότομα και δύσβατα μονοπάτια μειώνουν κατά 27% το ενεργειακό κόστος της προσπάθειας  , ενώ μειώνουν τις καταπονήσεις των αρθρώσεων των κάτω άκρων ειδικά στα απότομα και κατηφορικά μονοπάτια. Για παράδειγμα , βάση των μελετών αυτών, κατά την διάρκεια μιας 8ωρης πεζοπορίας το φορτίο που δέχονται τα γόνατα συνολικά ,  μπορεί να μειωθεί στο μέγεθος των 250 τόνων ,αν χρησιμοποιηθούν τα πεζοπορικά μπαστούνια.! Αρκετά σημαντικό όφελος.

–    Επίσης πολύ σημαντική  είναι η χρήση πεζοπορικού χάρτη , καθώς και ύπαρξη μιας πυξίδας για το ενδεχόμενο της ανάγκης για προσανατολισμό. Φυσικά θα ήταν επίσης ιδανικό η ύπαρξη μιας GPS συσκευής όπου μέσα εκεί έχουν περαστεί οι συντεταγμένες της διαδρομής. Βέβαια η χρήση χάρτη , της πυξίδας και του ..μυαλού μας  έχει περισσότερες προκλήσεις και μας βάζει πιο σωστά μέσα στο concept της πεζοπορίας.

Η δική μας μικρή εξόρμηση – Καγκέλια , περιοχή του Πηλίου Τσαγκαράδα – Νταμούχαρη.

Γενικότερα , τα μονοπάτια που εντοπίζονται στην περιοχή του Πηλίου αποτέλεσαν το μοναδικό τρόπο επικοινωνίας μεταξύ των τοπικών κοινωνιών  μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα και μέχρι την στιγμή  που πολλά από αυτά ασφαλτοστρώθηκαν ή έγιναν χωματόδρομοι. Ωστόσο σήμερα διατηρούνται πολλά από αυτά και είναι διαθέσιμα για περιπλάνηση για περιπατητές όλων των επιπέδων.

Τα περίφημα Καγκέλια ή (“Καγκιόλια”) είναι το πλέον γνωστό καλντερίμι που συνδέει την περιοχή της Τσαγγαράδας από την συνοικία της Αγίας Παρασκευής με τον οικισμό της Νταμούχαρης. Προς το τέλος του μονοπατιού η κλήση γίνεται λιγάκι απότομη και η χρήση trekking poles κρίνεται αρκετά χρήσιμη. Η θέα στο μονοπάτι αυτό δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα με λόγια , είναι ένας συνδυασμός ορεινού τοπίου , μιας και η υψομετρική διαφορά είναι αρκετή αναλογικά της απόστασης που διανύουμε , και θαλάσσιου τοπίου μιας και στο φόντο της διαδρομής παίζει πάντα το μπλε του Αιγαίου. Επειδή είναι σχετικά απότομο το μονοπάτι έχεις συνεχώς την αίσθηση ότι προσεγγίζεις την παραλία της Νταμούχαρης .. πετώντας.

Βαθμός Δυσκολίας: Εύκολο
Απόσταση: 4000 μέτρα.
Χρόνος κατά προσέγγιση , χωρίς στάσεις: 1:30 ώρες
Υψομετρική διαφορά: 495 μέτρα
Κάλυψη μονοπατιού: Πολύ λίγη άσφαλτος, κυρίως πέτρινο καλντερίμι.
Δυνατότητα Πρόσβασης: Μόνο από πεζοπόρους , περιπατητές.

Συνοπτικά το μονοπάτι μπορεί να περιγραφεί  ως εξής. Το σημείο εκκίνησης είναι στην συνοικία της Αγίας Παρασκευής, όπου στην πλατεία της μπορούμε να σταθούμε για λίγο και να θαυμάσουμε το παράξενο πλάτανο και έναν από τους μεγαλύτερους της περιοχής. Πρέπει να πούμε ότι σε κάποια σημεία της διαδρομής υπάρχουν διασταυρώσεις με άσφαλτο που μπορούν  να μπερδέψουν  για λίγο τον πεζοπόρο. (εμείς είχαμε ένα σχετικό θεματάκι  αλλά δεν δυσκολευτήκαμε να το λύσουμε..  ) .  Το μονοπάτι κατηφορίζει επίσης δίπλα σε σπίτια. Περίπου στα 380 μέτρα υψόμετρο ξεκινούν να πυκνώνουν αγριοκαστανιές λίγο πριν το εξωκλήσι του Αγίου Ευσταθίου. Μετά από μία ή δύο διασταυρώσεις συναντάμε την πλατεία της Αγίας Κυριακής και την εκκλησία. Το σημείο αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα μίνι σταθμό για  χαλάρωση κάτω από τον πλάτανο.

Το καλντερίμι συνεχίζει κανονικά  και περνάμε κανα δυό διασταυρώσεις ακόμα , μέχρι που φτάνουμε στην θέση Αγνάντι! Εκεί διατηρείται και ένα ξύλινο κιόσκι με φανταστική θέα και σίγουρα ένα σταθμό για παρατήρηση, φωτογραφίες ,  ίσως και για περισυλλογή.  Εκτός από το κιόσκι υπάρχει απέναντι και αριστερά από το μονοπάτι και μια πέτρινη θέση για αγνάντεμα πιο βόρεια της περιοχής, όπου στο βάθος διακρίνονται οι παραλίες της Νταμούχαρης και του Άγιου Ιωάννη.  Η θέα πραγματικά είναι εκπληκτική, απότομα βραχώδη σχήματα φαίνονται περιμετρικά του πλάνου , άλλες φορές βουτηγμένα στο πράσινο που ενώνονται με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας..

Πιο κάτω λοιπον από το Αγνάντι ξεκινά και το πιο απότομο σημείο της πορείας , αυτό που οι ντόπιοι αποκαλούν «Καγκιόλια». Είναι ίσως ο ωραιότερος  τρόπος αποζημίωσης μια πεζοπορίας , καθώς είναι αρκετά απότομο που σε θέτει σε ετοιμότητα ανεβάζοντας λίγο την  αδρεναλίνη πιο πάνω. Είναι ανάμεσα σε  βλάστηση , καλοδιατηρημένη  πέτρα του μονοπατιού , απότομα γκρέμια από δεξιά με φόντο την θάλασσα σε πράσινες και γαλάζιες αποχρώσεις.

Δυστυχώς δεν είχαμε περισσότερο χρόνο για να κλιμακώσουμε τις πεζοπορίες της περιοχής και ίσως σε συνδυασμό με μια διανυκτέρευση έξω. Το τοπίο προκαλεί τις αισθήσεις, πραγματική μυσταγωγία και μαζί με την  όμορφη παρέα σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα . Φεύγεις τελικά από κει διαφορετικός άνθρωπος . . . ανυπομονώ να σχεδιάσουμε  την επόμενη πεζοπορία.

Hikers Χ.Μ και Β.Π

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=zZ7Hr7wdq3k[/youtube]

Χρήσιμα links :

Pelion Paths

Τσαγκαράδα – Νταμούχαρη

Δημοσίευση από Χρήστος Ματθαιόπουλος

dedicated …